رنگ اسپیرولینا در طیف سبز و آبی می‌باشد. اسپیرولینا از جمله جلبک‌های سبز آبی از شاخه سیانوباکتری‌ها می‌باشد که از آن در مصارف محتلفی استفاده می‌شود. این جلبک دارای 3 گونه‌ی Arthrospira platensis ، A. fusiformis و A. maxima می‌باشد. از Arthrospira به طور گسترده در جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جمله از کاربردهای آن‌ها می‌توان به مکمل غذایی یا غذای کامل خصوصا در صنایع داروسازی، آبزی پروری، آکواریوم و طیور اشاره کرد.

این جلبک بیشتر در آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی و آمریکای مرکزی یافت می‌شود و در  مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری که دارای آب شور یا آب‌های قلیایی و لب‌شور می‌باشند، رشد می‌کند. با اینکه به طور طبیعی در دریاچه‌ها تولید می‌شود اما به دلیل ویژگی‌ها و خواصی که دارد، فعایلت‌های بسیاری برای تولید مصنوعی آن صورت گرفته است.

ویتامین B12

بر عکس تصورات، اسپیرولینا هیچ ویتامین B12 در ساختار خود ندارد. این تصور اشتباه به دلیل وجود شبه ویتامین B12  (Coα- [α- (۷-آدنیل)] – Coβ-سیانوکوبامید) در این جلبک، صورت می‌گیرد. قابل ذکر است شبه ویتامین B12، نقش قابل تاملی در متابولیسم سلول‌های موجود در انسان ندارد.

حیوانات و آبزی پروری

تحقیقات متعددی برای جایگزینی اسپیرولینا به عنوان ماده غذایی حیوانات و آبزیان صورت گرفته است. این جلبک تا 10 درصد برای مرغ و کمتر از 4 درصد برای بلدرچین قابل تغذیه است. اگر در هر کیلو غذای جوجه‌های نر گوشتی 21 روزه به میزان 40 گرم اسپیرولینا طی مدت زمان 16 روز اضافه شود، گوشتی به رنگ زرد و قرمز از آن‌ها حاصل می‌شود. احتمالا این شرایط به دلیل تجمع رنگدانه زرد می‌باشد. این جلبک برای افزایش عملکرد و وزن شیر در گاو‌ها نیز استفاده می‌شود. قابل ذکر است می‌توان تا میزان 2 درصد اسپیرولینا در روز در خوراک پرورش آبزیان استفاده کرد.

ایمنی و سم شناسی

همانطور که اشاره شد اسپیرولینا نوعی سیانوباکتری می‌باشد. با اینکه سیانو باکتری‌ها، اتوتروف می‌باشند اما دارای برخی سموم هستند. اسپیرولینا نیز از این بحث مصون نیست و سمومی مانند میکروسیستین تولید می‌کند. درواقع این ترکیبات سمی به طور مستقیم توسط خود اسپیرولینا تولید نمی‌شود بلکه می‌تواند در نتیجه کنار هم قرار گرفتن با سایر جلبک‌های سبز و سبز تولید کننده سم، آلودگی ایجاد شود.

میکروسیستین‌ها می‌توانند موجب عوارض گوارشی نظیر اسهال، نفخ شکم، سردرد، درد عضلانی، برافروختگی صورت، تعریق و در صورت استفاده مزمن سبب آسیب کبدی شوند. در برخی مکمل‌ها اسپیرولینا این سموم یافت شده است اما میزان خطرناکی آن زیر حد تعیین شده توسط وزارت بهداشت اورگان می‌باشد.

با اینکه اسپیرولینا یکی از مکمل‌های غذایی در ایالات متحده آمریکا می‌باشد اما هیچ استاندارد ایمنی لازم برای تولید یا خلوص آن وجود ندارد و به این مکمل‌ها لقب «احتمالاً بی خطر» داده شده است. همچنین آلودگی فلزات سنگین به مکمل‌های اسپیرولینا در برخی کشورها مانند چین باعث نگرانی شده است. طوری که این کشور اعلام کرده آلودگی سرب، جیوه و آرسنیک در مکمل‌های اسپیرولینا که به بازار چین عرضه می‌شود، به طور گسترده ای موجود است.